Pàremu
'Gni sera revenea da 'u lavuru,
'ppicchéa a bricichétta a 'nu jovettone
de casa,
se cambiea, se mattea 'u cappéllu e scappea.
Non vedo' u rugnu, no! Sento 'a mani
'ppojata sopra a 'a capoccia, 'n basu, 'na carezza,
'n sòrdu regalatu.
'Nnebbiata nne 'a mente 'a presenza
sèa,
ma è viva 'a guerra: i passi dei tedeschi
cercanu nne 'e casi padri, fratelli, zii, vecini.
'N giorno pàremu no' revé.
Màroma 'u spetta 'gni giorno,
'gni ora.
Po' 'na casa piena de gente.
Sento i basi che me dau, l'urli....
Aveanu trovatu.
Stavea vecinu a 'n fosso:
'a vocca piena de mosche, de sangue firmu:
u pettu, 'e raccia, 'e cianchi pijni de busci.
Focilatu
'nzieme a do' paesani
creduti issi pure partigiani.
Era 'u 6 de giugno 1944:
oggi 'na via co' 'u nóme seu
e 'na lapida co' scrittu:
"Vittima del nazismo, unì il suo sangue
a
quello dei martiri per la patria".
'Gni sera revenea da 'u lavuru, solo questo tèngo
nne 'a ménte mea.